Οι δύο κύριες κατηγορίες κρινόμενων εγγράφων, ήτοι εγγράφων επί των οποίων δίδεται εντολή εκπόνησης γραφολογικής εξέτασης, είναι οι ιδιόγραφες διαθήκες και τα αξιόγραφα (επιταγές και συναλλαγματικές).

Σύμφωνα με το άρθρο 1721 του Αστικού Κώδικα, «Η ιδιόγραφη διαθήκη γράφεται ολόκληρη με το χέρι του διαθέτη, χρονολογείται και υπογράφεται απ’ αυτόν.» Με βάση τούτο, η διαθήκη που έχει συνταχθεί στο σύνολο της ή σε ουσιώδες τμήμα της όχι από τον φερόμενο διαθέτη αλλά από τρίτο πρόσωπο δύναται να ακυρωθεί έως πλαστή.

Εφόσον μέσω της ιδιόγραφης διαθήκης είναι δυνατή η μεταβίβαση μεγάλου συνόλου περιουσίας, η κατάρτιση πλαστής ιδιόγραφης διαθήκης είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Αντιστοίχως συχνό όμως είναι η πλαστογράφηση/νόθευση αξιογράφων, ιδίως δε επιταγών.

Ενώ η βασική εντολή της γραφολογικής διερεύνησης στα παραπάνω έγγραφα είναι η εξέταση της γνησιότητάς τους, σε περίπτωση πλαστογραφίας είναι υπό όρους δυνατή η αναζήτηση του πραγματικού γραφέα των εγγράφων αυτών. Περαιτέρω, συχνά κατά την εξέταση των εγγράφων ο δικαστικός γραφολόγος καλείται να εξετάσει θέματα νόθευσης και αλλοίωσης της γραφής, όπως λχ η προσθήκη εμβόλιμων όρων από τον πλαστογράφο σε μία κατά τα άλλα γνήσια διαθήκη ή η αλλοίωση της ημερομηνίας λήξης της συναλλαγματικής.